تلسکوپ جیمز وب آدم فضایی ها را می بیند؟
به گزارش وبلاگ مزدا 93، زومیت نوشت: پژوهشگران برای آنکه دریابند آیا تلسکوپ جیمز وب قادر به شناسایی حیات بیگانه است یا خیر، از زمین به عنوان مدل استفاده کردند و به نتایجی جالب رسیدند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب می تواند بسیاری از گازهای جالب را در جو سیاره های فراخورشیدی شناسایی کند. وقتی آن دنیا های دور از مقابل ستارگان خود می گذرند، جو آن ها نور را فیلتر می نماید و اثری از ترکیبات خود را که تلسکوپ می تواند تشخیص دهد، در آن به جا می گذارد.
اگر تمدنی بیگانه در کهکشان راه شیری، جیمز وب خود را داشته باشد، قادر به انجام همین کار با زمین است و براساس پژوهشی نو، می تواند دریابد که تمدنی هوشمند در اینجا زندگی می نماید. یافته نو این امید را برمی انگیزاند که پیشرفته ترین تلسکوپ فضایی دنیا بتواند هنگام خیره شدن به دنیا های دوردست، تمدن های بیگانه را شناسایی کند.
بخش عمده جو زمین از نیتروژن و حجم مناسبی اکسیژن تشکیل شده است. سایر گازها کسر کوچکی از کل محسوب می شوند. اما همان طور که از بحران کنونی تغییر اقلیم می دانیم، آن گازهای اندک می توانند تاثیر زیادی داشته باشند؛ چنان چشمگیر که هرکس زمین را از دوردست ها دیدن کند، می تواند از آن مطلع گردد.
گروهی از اخترشناسان تصمیم گرفتند تا دریابند که جو سیاره ما از نگاه تلسکوپ فروسرخی که در انتظار مطالعه زمین از روی نور خورشید است، چگونه به نظر خواهد آمد. در یک سناریو، سیگنال مولکول ها بسیار واضح تر از نویز تلسکوپ بود و وجود مجموعه وسیعی از مولکول ها ازجمله دی اکسید کربن، متان، ازن، بخار آب و حتی کلروفلوئوروکربن ها (CFC) شناسایی شد. CFC-ها با وجود ممنوعیت استفاده در بیش از 33 سال گذشته، هنوز در جو زمین موجود هستند.
در سناریوی اول، اگر بیگانگان زمین را از دنیای دور ببینند، شواهد برای سکونت پذیری سیاره آبی بسیار قانع نماینده خواهد بود. رصدگران فرازمینی به لطف آثار موجود در جو، هم از وجود زیست کره و هم آنتروفسفر مطلع خواهند شد. آنتروفسفر به بخشی از سیاره گفته می گردد که دراثر فعالیت های انسانی تغییر نموده است. از آنجا که CFC-ها از طریق هیچ فرایند طبیعی شناخته شده ای فراوری نمی شوند، وجودشان نشان دهنده یک منبع مصنوعی است.
این نمودار داده های جوی خام به کاررفته در مطالعه نو را نشان می دهد. آثار زیستی و فنی خاص در رنگ های مختلف برجسته شده اند.
در سناریوی واقع بینانه تر، اخترشناسان فرازمینی همچنان می توانند از میان سیگنال های مزاحم، دی اکسیدکربن، متان و نشانه ای ضعیف از ازن را ببینند. در این شرایط، بدون داشتن اطلاعات زمینه ای در خصوص سیاره آبی، این ترکیب از گازها به تنهایی وجود حیات و حتی تمدن هوشمند را نشان نخواهند داد؛ اما قطعا احتمال آن را مطرح می نمایند.
پژوهشگران باور دارند که با استفاده از زمین به عنوان مدل، می توانند پیچیدگی های جوهای بیگانه را در دنیا هایی که تقریبا شبیه سیاره ما هستند، بهتر درک نمایند. یک آزمون جالب، سیاره های منظومه تراپیست 1 هستند؛ هفت دنیا فراخورشیدی به میزان زمین که به دور کوتوله ای سرخ در فاصله 40 سال نوری از ما می چرخند.
بعضی از سیاره های تراپیست 1 در منطقه سکونت پذیر منظومه خود واقع شده اند. جیمز وب قبلا با رصد درونی ترین سیاره این منظومه، دریافت که جو چشمگیری پیرامون آن وجود ندارد. اما اگر دنیا های بیرونی تر در تراپیست 1 دارای جو باشند، ممکن است بتوان فهمید که آیا سکونت پذیر هستند یا خیر.
تقریبا 4 هزار سیاره در فاصله 50 سال نوری از زمین وجود دارد. شاید تمدنی بیگانه قبلا به وجود ما در اینجا پی برده باشد. بااین حال اگر این گونه باشد، شاید از خود بپرسید که پس چرا هنوز با ما ارتباط نگرفته است. این پرسش بسیار جالب در پارادوکس فرمی آنالیز شده است.
5858
منبع: خبرآنلاین