بیماری سندرم تونل کارپال چه می باشد؟ - وبلاگ مزدا 93

به گزارش وبلاگ مزدا 93، تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان (عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور (که انگشت را خم می نماید) و سایر بافت های نرم همانند رباط ها و رگ های خونی را محافظت می نماید.

سندرم تونل کارپال(CTS) شرایط مرتبط با عصب است که باعث ایجاد درد و بی حسی در مچ دست و دست ها می گردد.

این بیماری بیشتر در زنان دیده می گردد. این بیماری بیشتر در بزرگسالانی رخ می دهد که کارهایی همانند مونتاژ را انجام می دهند. چنین کارگرانی سه برابر بیشتر از سایر افراد در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

دلیل ایجاد سندرم تونل کارپال چیست؟

تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان (عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور (که انگشت را خم می نماید) و سایر بافت های نرم همانند رباط ها و رگ های خونی را محافظت می نماید. بر اساس گفته های آموزشگاه جراحان ارتوپدی در آمریکا؛ سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق می افتد که بافت های احاطه کننده تاندون فلکسور متورم می شوند و فشاری بر روی عصب مدیان وارد می کنند.

این فشار می تواند باعث ایجاد درد در مچ دست و دست گردد. سندرم تونل کارپال می تواند دلایل بسیار زیادی داشته باشد.

بعضی از افراد تونل کارپال کوچک تری دارند و این موضوع در کل خانواده دیده می گردد.

سایر فاکتورهایی که باعث ایجاد این سندرم می گردد عبارت است از:

1- تروما یا اسیب به مچ دست که باعث ایجاد تورم گردد.

2- بیش فعالی غده هیپوفیز

3- کم کاری تیروئید

4- آرتریت روماتوئید

5- فشارهای کاری

6- استفاده مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست

7- احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی

توسعه کیست یا تومور در کانال

هنوز شواهد محکمی وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار می تواند باعث بروز این سندرم گردد.

حرکات تکراری که در کارهای مختلف انجام می گردد ممکن است با سایر بیماری ها همانند بورسیت و التهاب تاندون در ارتباط باشد. فعالیت های تکراری بعلاوه ممکن است در نویسندگان هم باعث ایجاد درد در دست گردد.

علائم سندرم تونل کارپال

نشانه های این سندرم معمولا با شروع بی حسی در شب به همراه درد در دست شروع گردد. معمولا بیماران با چنین نشانه هایی از خواب بیدار می شوند و باید دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد. نشانه ها می تواند در طول روز هم وجود داشته باشد.

افرادی که نشانه هایی همانند بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه می کنند باید به یک پزشک متخصص مراجعه کنند. این موارد ممکن است به هنگام برداشتن یا در دست گرفتن یک شیء هم ظاهر گردد. با بدتر شدن شرایط، درد به مچ دست کشیده می گردد و تا شانه یا داخل دست هم ادامه پیدا می نماید. زمانی که این شرایط حاد گردد، بیمار ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.

سندرم تونل کارپال

تشخیص و آزمون:

برای تشخیص سندرم تونل کارپل پزشک ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد. بعد از آنالیز احساس و قدرت دست، پزشک می تواند ازمون های بیشتری برای تشخیص انجام دهد.

این آزمون ها شامل EMG یا ازمون سرعت راهنمایی عصبی است. یک EMG که الکترومیوگرافی هم نامیده می گردد در این شرایط انجام خواهد شد. این آزمون خروجی الکتریکی عضلات را مقدار گیری می نماید. پزشک یک سوزن کوچک داخل عضلات خاصی قرار می دهد. این سوزن ها می تواند جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند.

ازمون سرعت راهنمایی عصبی هم سرعت تکانه های الکتریکی در اعصاب را آنالیز می نماید. برای انجام اینکار دو الکترود بر روی سطح پوست قرار می گیرد و شوکی به اعصاب فرستاده می گردد. سرعت بر اساس مسافتی که تکانه طی می نماید سنجیده می گردد. این آزمون electroneurography یا EneG هم نامیده می گردد.

درمان و داروهای سندرم تونل کارپال

برای موارد خفیف سندرم تونل کارپال، معمولا احتیاجی به جراحی نخواهد بود. اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده گردد می توان جلوی پیشرفت آن را گرفت اما اگر بدون درمان رها گردد امکان بدتر شدن شرایط وجود دارد.

داروهای بدون نسخه همانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا NSAID ها (آسپیرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک) ، می تواند درد مربوط به التهاب را کاهش دهد. پزشک هم می تواند کورتیکواستروئید مانند پردهمولون به تونل کارپال برای تسکین درد تزریق کند.

اگر بیماری زمینه ای باعث ایجاد سندرم تونل کارپال شده است، درمان این شرایط اغلب می تواند نشانه های سندرم تونل کارپال را تا حد زیادی کاهش دهد.

در موارد شدید و حاد احتیاج به جراحی خواهد بود اما بیمار می تواند درمان های دیگری را امتحان کند و در صورت موثر نبودن به سراغ جراحی برود.

گزینه های جراحی شامل آندوسکوپی و عمل جراحی باز است. جراحی اندوسکوپیک شامل ایجاد دو برش کوچک در رباط است که بر روی اعصاب فشار می آورد.

جراحی باز شامل باز کردن منطقه با یک برش بزرگ است. با ورزش دادن ناحیه بیمار نمی توان درد را کاهش داد. این موارد نمی تواند جایگزینی برای درمان های دیگر باشد. در بعضی از موارد استفاده از ورزش می تواند نشانه ها را بدتر کند به خصوص اگر فشاری بر روی تونل کارپال وارد گردد. این فشار باعث بدتر شدن نشانه ها می گردد.

توصیه می گردد به هنگام خواب، مچ دست در یک موقعیت طبیعی قرار گیرد تا فشار به تونل کارپال کاهش یابد. سایر اشکال درمانی همانند یوگا، کاردرمانی می تواند با برنامه های منظم دیگر همراه گردد.

پیشگیری از سندرم تونل کارپال

روش های متعددی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. نکات زیر را همواره به خاطر داشته باشید:

زمانی که در حال اجرا فعالیت هایی هستید که بر روی مچ دست فشار می اورد، بهتر است کمی استراحت کنید.

محیط کاری خود را به گونه ای تنظیم کنید که کمترین فشار بر روی مفاصل وارد گردد. افرادی که کارهای تایپی را انجام می دهند باید کیبورد خود را به گونه ای قرار دهند که مچ دست به هنگام کار با آن دچار فشار نگردد.

به حالت بدنی خود در هنگام کار کردن دقت کنید. از خم کردن گردن و عضلات شانه پرهیز کنید. این کار به تدریج اثر بسیار بدی بر روی مچ دست و دست خواهد داشت.

مفاصل خود را ورزش دهید. اینکار از ایجاد سندرم پیشگیری می نماید.

زمانی که در حال اجرا فعالیت هایی همانند نویسندگی و تایپ کردن هستید، از نیروی مناسب بهره ببرید. یعنی سعی کنید فشار زیادی بر روی دست یا مچ دست وارد نکنید.

از ابزارهای ارگونومیک بهره ببرید که فشار کمتری به مفاصل وارد می نماید.

منبع: سایت مجله سلامت

منبع: راسخون