درباره عکس هایی از موزه سینما؛ صد رحمت به سمساری
به گزارش وبلاگ مزدا 93، امیر جدیدی در هم میهن نوشت: صبح آدینه به همراه رفیقی سری به موزه سینما زدم. وارد باغ فردوس که شدم، دوربین روی دوشم بود. مسئول حراست به لنز دوربینم اشاره نمود و گفت، با این لنز نمی توانی عکاسی کنی. گفتم خبرنگارم، ولی علت اینکه نمی توانم با این لنز عکاسی کنم را متوجه نمی شوم. گفت به ما اینطور گفته اند.
لنز تله را از روی دوربینم باز کردم و نرمال بستم. آقای حراست وقتی دید به حرفش راه آمدم، کارت خبرنگاری ام را گرفت و کارتی که رویش نوشته بود عکاسی را تحویلم داد. دو تا بلیت هم به قیمت هر کدام 5 هزارتومان خریدیم و وارد شدیم. 5 هزارتومان رقمی نیست، اما هیچ کجای جهان از خبرنگار برای بازدید از موزه پول نمی گیرند.
باری، پله های ساختمانی که روزی به دستور محمدشاه قاجار ساخته شده بود را بالا رفتم. ورودی موزه خانمی روی صندلی نشسته بود و ته برگ بلیت را می گرفت. بدون اغراق و رودربایستی باید بگویم موزه سینمای ایران یکی از بی کیفیت ترین موزه هایی است که ممکن است ببینید.
بی کیفیتی که عرض می کنم مجموعه ای از بی سلیقگی، زیر کار در رویی و سمبلکاری و پشت گوش اندازی و بی انگیزگی اگر دست به دست هم بدهند می گردد آن چیزی که می گردد به عینه در موزه سینما دید. هفتاد درصد قاب هایی که روی دیوار های موزه چسانده شده اند یا کج اند یا پاسپارتوشان مشکل دارد یا ضربه خورده اند. نیمی از اکسسوار هایی که در موزه چیده شده همینطور الله بختکی و بدون فکر جاگذاری شده است.
نورپردازی بیشتر اتاق های موزه مشکل دارد. لامپ های کم مصرفی که هر اتاق وایت بالانسش عوض می گردد. هیچ کدام از QR کد ها کار نمی کند و وقتی اسکن می کنی، صفحه نامربوطی باز می گردد. بیشتر دیوار ها طبله نموده است. دیوار ها در نهایت ندانم کاری رنگ آمیزی شده.
در یک قسمتی چهار پنج تا میز گذاشته بودند که روی شان نوشته شده بود هدفون را بگذارید و دکمه را فشار دهید جالب اینکه هر چه گشتم هیچ هدفونی نبود و هیچ صدایی از هیچ کجا در نمی آمد. پشت میز ها خاک جمع شده و رنگ دیوار که به میز ها رسیده ادامه پیدا ننموده. داکت های بیشتر اتاق ها شکسته و کج. خلاصه آنچه زشتی برای یک موزه ممکن است را موزه سینما یک جا دارد. وقتی از موزه بیرون آمدم حس بازدید از سمساری را داشتم، صد رحمت به سمساری.
منبع: فرارو