موزامبیک؛ جزیره ای از زمان گذشته - وبلاگ مزدا 93

به گزارش وبلاگ مزدا 93، جزیره موزامبیک، واقع در آفریقا از ناملایمات مدرنیته در طی قرن 20 میلادی جان سالم به در برده است و امروزه می توان در آن به گذشته سفر کرد.

موزامبیک جزیره ای زیبا است که در آفریقا واقع شده و در روزگاران گذشته محل استراحت و تجارت بازرگانان عرب و پرتغالی بوده است، ولی امروزه توسعه نیافته و به دور از زندگی مدرن مانده است.

در این عکس، خورشید در نزدیکی ساحل سائو سباستیائو، (São Sebastião) که یکی از قدیمی ترین بنادر آفریقا است، غروب می نماید. در این حال که دمای هوا کمی پایین آمده، محلی ها از فرصت استفاده نموده و در اقیانوس طلایی شنا می نمایند.

در آب های اقیانوس هند، جزیره ای کوچک در ورودی خلیج ماسورسیل، (Mossuril) واقع شده است. این جزیره، موزامبیک یا ایلها د موچامبیک، (Ilha de Moçambique) نام دارد که در قرون 10 تا 15 میلادی و قبل از این که واسکو د گاما، (Vasco da Gama)، جستجوگر پرتغالی به این جزیره رفته و ادعای مالکیت پرتغال را بر جزیره کند، به عنوان لنگرگاه تاجران عرب مورد استفاده قرار می گرفته است.

در این عکس، نجاری که به در مغازه خود در دهکده سنگی تکیه داده، نشان داده شده است.

جزیره موزامبیک بیش از 400 بنای تاریخی از زمانی که مردم به صورت گروهی زندگی می کردند، دارد. تعداد زیادی سرمایه دار از نقاط مختلف دنیا این خانه ها را خریده و آن ها را تبدیل به مهمانسراهایی لوکس نموده اند. در سمت چپ عکس، خانه ای را می بینید که به وسیله تاجری هندی خریده شده که خود او در نامپولا، (Nampula) زندگی می نماید و در سمت راست عکس، خانه ای قدیمی نشان داده شده است که خانواده ای محلی در آن زندگی می نمایند.

در این عکس یک موناکا ، به معنی خانمی از قبیله مکووا، (Makua) که نوزادی را در آغوش دارد، دیده می گردد.

در این عکس، یک پرورش دهنده مرغ بر روی پله های بیمارستان قدیمی شهر دیده می گردد. این بیمارستان یکی از بزرگ ترین و قدیمی ترین بناهای شهر و به سبک نئوکلاسیک است.

بندر قدیمی سائو سباستیئو، قدیمی ترین بند آفریقا است. پرتغالی ها ساخت این بندر را در سال 1558 آغاز کردند و ساخت بندر بعد از 50 سال کامل شد.

رنگ خراب دیوارهای یکی از بناهای دولتی شهر در این عکس نشان داده شده است.

بنای بیمارستان قدیمی شهر مثالی از معماری نئوکلاسیک پرتغالی است. از بنا هنوز هم به عنوان بیمارستان استفاده می گردد، ولی عده ای از محلی ها در برخی از اتاق های بیمارستان سکونت می نمایند.

ویلا سندس، (Villa Sands)، سکونتگاهی لوکس در جزیره است که یکی از پروژه های جنجالی جزیره بود. این سکونتگاه به وسیله معماری سوئدی برای جذب توریستان ثروتمند طراحی شده است.

برای بیش از 400 سال، این شهر محل استراحت تاجران از شرق آفریقا به پرتغال برای تجارت طلا، ادویه و برده ها بوده است. در سال 1907 میلادی، درست بعد از شکست تجارت برده داری، مرکز به لورنچو مارکوئس، (Lourenço Marques) منتقل شد و جمعیت شهر به شدت کاهش یافت. این تغییر باعث شد که این شهر به دور از مدرنیته بماند. شاید بتوان گفت این جزیره در زمان متوقف شده است.

به دلیل معماری قدیمی شهر، کل جزیره در سال 1991 میلادی به وسیله یونسکو به عنوان میراث تاریخی دنیای معرفی گردید. این جزیره ترکیبی از تاریخ عرب، هند و پرتغال است که ریشه در تاریخ تجارتی شهر دارد.

جزیره به دو قسمت تقسیم شده است: شهر سنگی که محل قبلی دولت بوده و تحت تاثیر زندگی عرب و اروپایی بوده و شهر نخلی ماکوتی که نمایی کامل از یک زندگی آفریقایی است. بسیاری از بنا های شهر سنگی به وسیله مردم گرفته شده و کاربری آن ها تغییر داده شده است. شهر ماکوتی بسیار کوچک بوده و تراکم جمعیت در این شهر به شدت بالا است.

یونسکو و سایر سازمان های دنیای برای مدیریت جزیره همکاری می نمایند. جاناتان شرفمن (Jonathan Sharfman)، دکتری در دانشگاه نیویورک ابوظبی که بر روی این جزیره مطالعه نموده است، می گوید:

مردم جزیره موزامبیک فرهنگی بسیار غنی و وابسته به دریا دارند که باید این فرهنگ به عنوان میراثی دنیای ثبت گردد.

او اضافه می نماید:

بندری که به وسیله پرتغالی ها در این محل احداث شده، به میزان تاریخ و فرهنگ غنی این مردم زیبا نبوده و فرهنگ و شیوه زندگی مردم این جزیره است که مستحق قرار گرفتن در لیست میراث تاریخی دنیای را دارد.

رابرت پارتیسیس، (Robert Parthesius)، مدیر مرکز میراث دانشگاه نیویورک در ابوظبی اعتقاد دارد که برای انجام این کار باید بین جوامع محلی همکاری وجود داشته باشد. او در این باره می گوید:

برای بسیاری دنبال کردن زندگی مردم به عنوان میراث باقی از بشریت بسیار جالب تر از بنا هایی است که از مصالح بی جان ساخته شده اند. برای کشور های در حال توسعه، ایجاد تعادلی بین قوانین محافظه کارانه یونسکو و توسعه مالی و اجتماعی، امری سخت است.

قرار گرفتن در لیست آثار تاریخی به دلیل افزایش توریست سبب بهتر شدن شرایط مالی در جزیره شده است. بعلاوه باعث اشتغال زایی در هتل ها و مسافرخانه ها می گردد، البته در همین حال هم بیشتر اقتصاد بر پایه ماهیگیری و داد و ستد محلی راسخ است.

فیشرمن اعتقاد دارد برای حفظ آثار تاریخی نه فقط بنا ها بلکه باید فرهنگ این منطقه را حفظ کرد و در این باره می گوید:

جزیره موزامبیک محل تلاقی چندین فرهنگ و تاریخ است. تقاضای بالایی برای احداث موزه های تاریخی و برپایی تورهای تاریخی و فرهنگی در این منطقه وجود دارد. باید همه ملاحظات مربوط به نیازهای مردم و در عین حال حفظ آثار تاریخی و فرهنگی را در نظر گرفت. اگر به آثار فرهنگی و نحوه معیشت مردم این منطقه کم توجهی گردد و فقط آثار و بناهای تاریخی در اولویت قرار بگیرند، عواقب بدی در انتظار میراث تاریخی این جزیره خواهد بود.

در این عکس، مردی در حال قدم زدن در خیابان های شهر در هنگام غروب دیده می گردد. در سال 2008 میلادی، سیکلون جوکوه، (Cyclone Jokwe) تعداد زیادی از خانه های قدیمی شهر را که شرایط نابسامان و بحرانی داشتند، ویران کرد. سقف بسیاری از این خانه ها خراب شد و این بناها امروزه بدون سکنه هستند.