نانوبادی ها از ورود ویروس کرونا به سلول های بدن جلوگیری می نمایند - وبلاگ مزدا 93

به گزارش وبلاگ مزدا 93، دانشمندان مولکولی به نام نانوبادی طراحی نموده اند که محکم به پروتئین سنبله ویروس کرونا می چسبد و تا یک هفته روی آن می ماند و مانع ورود آن به سلول ها می گردد.

به گزارش گروه فناوری وبلاگ مزدا 93، محققان دانشگاه کالیفرنیا یک مولکول جدید را در آزمایشگاه مهندسی نموده اند که پروتئین سنبله ویروس کرونا را که برای آلوده سازی سلول های بدن از آن استفاده می نماید، غیرفعال می نماید. آن ها برای این کار از آنتی بادی های ساده و جمع و جور موجود در بعضی حیوانات مانند لاما، آلپاکا و شتر الگو گرفته اند.

در حالی که تحقیقات این پروژه هنوز در مرحله مقدماتی خود است، تیم محققان امیدوار است که روزی این مولکول ها به ماده اصلی دارو های ضدویروسی تبدیل گردد که حتی می توانند به وسیله اسپری بینی نیز استعمال شوند. این تیم تحقیقاتی فقط در عرض 12 هفته پژوهش، پیروز به ساخت این مولکول شده اند.

در کنار واکسن ها، دارو هایی که ویروس کرونا را مورد هدف قرار می دهند، ابزار مهمی برای کنترل این بیماری همه گیر به شمار می رود. اما دارویی که با مولکول های مهندسی شده این محققان درست گردد، به طور خاص برای حمله به ویروس کرونا طراحی شده و موثرتر عمل می نماید و قبل از اینکه ویروس وارد عمل گردد آن را از بین می برد.

محققان برای ساخت چنین دارو هایی در حال طراحی آنتی بادی های سفارشی هستند. سلول های ایمنی در پاسخ به عفونت آنتی بادی فراوری می نمایند، اما معمولا این فرایند زمان می برد. با این حال، این آنتی بادی های جدید می توانند ویروس را قبل از اینکه جای خود را میان سلول های بدن باز کند، غیرفعال نمایند. از این رو، محققان از آنتی بادی های لاما و آلپاکا استفاده کردند که نسخه ساده تری نسبت به آنتی بادی های موجود در انسان هستند؛ اندازه آن ها یک دهم آنتی بادی انسان است و اجزای کمتری نیز دارند. دانشمندان نام این آنتی بادی های ساده را نانوبادی گذاشته اند. این نانوبادی ها به دلیل شکل منحصر به فردی که دارند در شکاف پروتئین ها جا می گیرند و به راحتی می توانند ویروس ها را از ریشه از بین ببرند. آن ها همچنین پایدارتر از آنتی بادی های معمولی هستند.

محققان برای آزمایش این نانوبادی ها، در آزمایشگاه مجموعه بزرگی از پروتئین های مصنوعی را فراوری کردند تا مولکول های نانوبادی بتوانند آن ها را شکار نمایند و از بین ببرند. در همین آزمایش ها به میلیارد ها نانوماده مختلف که به شدت به پروتئین سنبله ویروس چسبیده بودند، دست یافتند و آن ها را مهندسی و سپس امیدوارنماینده ترین مورد را انتخاب کردند و بعد سه نسخه از نانوبادی ها را شبیه به زنجیر به هم پیوند دادند.

این مولکول در آزمایش های بعدی محکم به پروتئین سنبله ویروس چسبید؛ به شکلی که مانع از اتصال آن به سلول های انسانی شد. آن ها همچنین در آزمایش های خود دریافتند که نانوبادی تکی تنها در عرض چند دقیقه چسبندگی خود را از دست می دهد و از پروتئین سنبله جدا می گردد، ولی نسخه سه تکه این نانوبادی بیش از یک هفته ماندگاری دارد و به این پروتئین می چسبد.