بی تفاوتی را در کارمندان خود ریشه کن کنید! - وبلاگ مزدا 93

به گزارش وبلاگ مزدا 93، راهکارهای برخورد با بی تفاوتی کارکنان

باید بدنبال راهکار و روش پیش گیری و از بین بردن آن در کارکنان باشیم. در اینجا تعدادی از مهمترین روشهای کنترل بی تفاوتی را مورد آنالیز قرار می دهیم. در ادامه با خبرنگاران همراه باشید.

• آزادی عمل به کارکنان در انجام امور قسمت خود:منظور از آزادی عمل، فکر کردن و عمل نمودن در خصوص حیطه کاری خود می باشد. در این صورت کارکنان احساس رضایت می کنند و از انجام کار خود ابراز خشنودی می کنند.
• اهمیت دادن به هر شغل بدون مقایسه با مشاغل دیگر سازمان:اگر به هر شغل بعنوان یک کار مهم و مورد احتیاج در سازمان توجه شود، هیچگاه مقایسه بین مشاغل و معین کردن مهمترین و کم اهمیت ترین، پیش نمی آید. در نظر مدیریت منابع انسانی، وجود کلیه شغلها در جایگاه خود مهم و برای ادامه کار سازمان و رسیدن به اهداف عالی ضروری و ضروری است. در این صورت هیچ کس احساس حقارت نمی نماید و کارکنان با انجام کاری که مسئول آن هستند ابراز رضایت و خشنودی می کنند.
• ارزیابی عملکرد:فرآیندهای مختلفی در مدیریت منابع انسانی وجود دارد. از جمله آنها، ارزیابی عملکرد کارکنان می باشد که به نوبه خود بسیار حائز اهمیت و در خور توجه است. به همبن علت کمی بیشتر به آن می پردازیم. برای دست یابی به یک عدالت در سنجش عملکرد کارکنان، در هر سطوحی می بایست ارزیابی دو جانبه یعنی مدیران از زیر دستان خود و کارکنان از مدیران و رواسای قسمت خود صورت گیرد. این روش می تواند مناسبات بین آنها را بهبود ببخشد و نظر کارکنان نسبت به مدیریت را تغییر دهد.
• زیبایی محل کار:زیبایی و آراستگی محل کار موجب دلچسب شدن آن برای کارکنان می شود. در یک آنالیز بعمل آمده معین شد که استفاده از رنگهای دلپذیر در محیط کار باعث کاهش غیبتهای مکرر کارکنان، افزایش دلبستگی و دلگرمی آنان به کار و کاهش خستگی عمومی بدن می شود. سلولهای چشم در مقابل طول موجهای مختلف حساسیت های مختلف از خود نشان می دهند. مثلاً رنگهای روشن و ملایم چشم و اعصاب کارکنان را آرامش می بخشند و با توجه به تحقیقات روانشناسی ناخود مطلع در آنان شور و علاقه به کار ایجاد می کنند.

• افزایش دانش کارکنان:سازمانهای یادگیرنده بدنبال کسب برترین ها (از جهات مختلف) هستند. برای بدست آوردن برترین ها باید دائماً آموخت و آموخته ها را انتقال داد. این کار را همه کارکنان از مدیر ارشد تا کارکنان ساده سازمان به نسبت احتیاج شغلی باید انجام دهند. آموزش مستمر به سازمان قدرت می دهد و سرعت حرکت را برای رسیدن به هدف، بیشتر می نماید. در سازمانهای یادگیرنده، بعلت افزایش توانایی فکری کارکنان، آموزش روشهای تازه، عدم وجود سرزنش، استقبال از ایده های تازه، کاهش شدید تنبیه ها، تقویت رضایت مندی کارکنان، تقسیم قدرت در بین کارکنان و … کارکنان از کار خود لذت می بدند و دائماً در حال پویایی هستند در چنین سازمانی بهیچ وجه بی تفاوتی بوجود نمی آید. در سازمانهای یادگیرنده، نوآوری و خلاقیت بسیار بالا است. هر چه آموزش با کیفیت تر و بیشتر صورت گیرد، موجب ایجاد تغییر در افراد می شود. که نتیجه آن بوجود آمدن افرادی خلاق و فعال می باشد و باعث پیشرفت سازمان می شود. برای ایجاد سازمانی یادگیرنده، ضمن کوشش برای ایجاد این رویه و توسعه فرهنگ یادگیری، باید مدیران بر این عقیده باشند که هزینه یادگیری و آموزش با ارتقاء دانش و افزایش سطح تخصصی افراد جبران خواهد شد. در حقیقت با بسط فرهنگ یادگیری و افزایش سطح دانش، سود نهایی سازمان بیشتر خواهد شد. از دیگر فواید آموزش، آشنایی کارکنان با مسائل و در نتیجه ایجاد تفکر، پویایی بلند مدت در سازمان، خلاقیت، نوآوری و بعلاوه باعث عدم مقاومت کارکنان در برابر تحولات و تغییرات سازمان و… می شود.
• شایسته سالاری:شایسته سالاری را می توان انتخاب برترین ها در مناسب ترین جایگاه تعریف کرد. امروزه سازمانها برای رسیدن به سطح مطلوب خود، احتیاج به بکار گیری انسانهایی با خصوصیات و شایستگی ها بالا دارند. مطمئناً هیچ کسی یافت نخواهد شد که خواستار شایسته سالاری نباشد. یعنی شایسته خواهی در همه وجود دارد. اما هر کس شایسته را بنوعی تعریف می نماید. در این میان سازمان باید با معیارهای منطقی و علمی بدنبال شایسته شناسی و بعد شایسته گماری و برای آینده شایسته پروری نماید.
• مشارکت کارکنان در تصمیمات سازمان:یکی دیگر از روشهای کنترل و از بین رفتن بی تفاوتی، تقسیم قدرت و اجازه دادن به کارکنان برای تصمیم گیری بر اساس سطح مسئولیت آنها می باشد که موجب همکاری و مشارکت کارکنان در پیش بردن سازمان، بسمت اهداف خود می شود . درصورت مشارکت کارکنان در تصمیم گیری اختلاف در نظرات و معین الویت ها از بین می رود و موجب نزدیکتر شدن نظرات مدیران و کارکنان می شود. مشارکت در تصمیم گیری باعث می شود که استرس ناشی از انتظارات مبهم و دائماً در حال تغییر مدیریت کاهش یابد، انگیزه برای انجام کار درست افزایش پیدا کند، کمیت و کیفیت در عملکرد کارکنان بیشتر شود و ارزیابی عملکرد کارکنان با صحت بیشتری انجام شود.