پشت پرده فراموش شدن بازیگران؛ از روابط پنهان تا خرید نقش !
به گزارش وبلاگ مزدا 93، در دنیای مجذوب کننده و فریبنده بازیگری، چه بسیار افرادی که به سرعت چون ستاره درخشیدند اما به مرور کم فروغ و حتی گاهی خاموش شدند!
حتما تا کنون از سوی بعضی از هنرپیشه ها (اغلب قدیمی) شنیده اید که از فراموش شدنشان از سمت سازندگان شاکی اند و از نبود پیشنهاد مناسب برای کار گله می نمایند. اغلب این چهره ها، روزگاری درخشان و پرکار بوده و حتی زمانی نه چندان دور برای انتخاب نقش از میان چندین پیشنهاد گوناگون سرگردان می شدند اما حالا برای پیشنهاد بازی در یک سریالِ به قول یکی از همین عزیزان آب دوغ خیاری هم خداراشکر نموده و سریعا پیشنهاد را قبول می نمایند.
به طور حتم کهولت سن و فقدان طراحی نقش های مناسب برای این گروه سنی یکی از دلایل اصلیِ به حاشیه رانده شدن بازیگران محسوب می شود؛ اما در این میان، دلایل دیگری هم وجود دارد که این علت ها را برای شما از زبان دو بازیگر پیشکسوت نقل خواهیم کرد.
آنچه در ادامه می خوانید، اظهار نظرهای مجید مظفری و محمود جعفری، دو بازیگر پیشکسوت عرصه سینما و تلویزیون کشورمان درباره دلایل فراموش و کم کار شدن بعضی از بازیگران است که در گفت وگوهایی مجزا با وبلاگ مزدا 93 اسم شده است.
بازیگران قدیمی هالیوود از سوی دولت و سندیکا حمایت می شوند
مجید مظفری دلایل فراموش و به حاشیه رانده شدن بعضی از بازیگران را مختلف می داند و می گوید: در اینجا تمام بازیگرانی که سنشان از یک حدی بالاتر می رود، فراموش می شوند؛ در صورتی که هیچ جای جهان اینطور نیست و هر هنرپیشه ای در تمام جهان به یک جا و یک دفتری وابسته است که برایش کار جور می نمایند؛ آن ها سندیکا دارند، نمی گذارند بیکار باشند و فراموش شوند. الان یکسری از هنرپیشه های قدیمی هالیوود را گهگاه در فیلم ها می بینیم. این ها حمایت دولتی، سندیکایی و انجمنی می شوند اما در سینمای ایران اینطور نیست.
او در همین زمینه سینمای هند را هم مثال زده و شرح می دهد: یکی از ویژگی های سینمایی هند این است که به هیچ اسم نمی توانید به راحتی واردش شوید. باید دوره ای را بگذرانید و وابسته به انجمنشان شوید. من اگر بروم هند بگویم می خواهم بازیگر شوم حتی نقش سیاهی لشکر هم به من نمی دهند چون نظام مشخصی دارند. یکی از هنرپیشه های معروف ما اوایل دهه شصت رفت هند اما به او نقشی ندادند؛ زیرا عضو سندیکا نبود. حتی رفت کارهای اکشن انجام دهد و کارگردانی کند اما باز هم نگذاشتند زیرا باید وارد سندکیا می شد ولی اینجا هر کسی از در خانه ای خارج شود و فکر کرد می تواند بازیگر شود، یک هفته بعد جلوی دوربین می رود حالا یا با ارتباط یا با پول.
رستوران داری که به تهیه نماینده پول داده تا جلوی دوربین برود
این هنرمند با اشاره به بعضی افراد غیرحرفه ای که با پرداخت پول برای خود نقش می خرند، اسم می نماید: الان یکی از مسائل عظیم سینمای ما این است که ما تهیه نماینده نداریم، بلکه سرمایه گذار داریم. تهیه نماینده های خوب ما تعدادشان به مقدار انگشتان دست هم نیست. فیلم اگر تهیه نماینده داشته باشد خودش می داند چکار کند. فیلم هایی که دهه شصت، هفتاد و هشتاد ساخته می شدند، اکران دوم و سوم در تهران و شهرستان داشتند اما الان یک اکران بیشتر نمی رود. الان هم در تئاتر و هم در سینما کمتر از بازیگران دو نسل قبل یا یک نسل قبل استفاد می شود و به نظر من این به وزارت ارشاد برمی شود. وقتی طرف به اسم تهیه نماینده، فهرست می دهد که من می خواهم با این آدم ها کار کنم، وزارت ارشاد اصلا نمی پرسد که این آدم ها کارت خانه سینما دارند یا نه، اصلا این کاره هستند یا نیستند. از این مسایل زیاد اتفاق می افتد. چه در تلویزیون و چه در سینما مواردی داریم که پول می دهند تا بازی نمایند و کسی هم نیست که جلوی این قضایا را بگیرد به همین علت است که خیلی از بچه های ما بیکارند. شاهد بودم که طرف شغلش، شغل شریف چلوکبابی بوده و به تهیه نماینده پول داده است تا جلوی دوربین برود.
تهیه نماینده ها مجبورند به جای دستمزد پولی هم از بازیگرها بگیرند
مظفری سود کم تهیه نماینده ها از ساخت فیلم ها را هم یکی از دلایل استفاده از بازیگران تازه و کم خرج می داند و می گوید: تهیه نماینده و سرمایه گذار ما مثلا 5 میلیادر برای ساخت یک فیلم هزینه می نماید و اگر اکران شود و هیچ بلایی سرش نیاید باید 15 میلیارد بفروشد تا پول خودش بعد از دو سال به دستش برسد. سینمای ایران و وزارت ارشاد باید آنقدر سوبسید به تهیه نماینده ها بدهد و امکان اکران خارج از ایران را برایشان فراهم کند تا تهیه نماینده بگوید حالا که اکران خارج دارم و می توانم کارم را به تلویزیون و یا ارگان های دیگر بفروشم و سود کنم، چرا نروم از یک هنرپیشه کاربلد چهره و هنرپیشه های قدیمی استفاده کنم. چون فیلم های ما اکران خارج از ایران ندارند و فروش آنچنانی هم ندارند، تهیه نماینده ها تقریبا مجبورند گاهی از آدم هایی استفاده نمایند که به جای دستمزد تازه یک پولی هم از آن ها بگیرند.
برای قدیمی های بازیگری سوژه خوب نداریم
محمود جعفری هم در این خصوص به وبلاگ مزدا 93 می گوید: یکی از علت های فراموش شدن بازیگرها می تواند کهولت سن باشد و اینکه بازیگر دیگر قادر نیست دیالوگ حفظ کند و آن حرکت های لازم را انجام دهد. بخش دیگر هم به این علت این است که نقش مناسبی گیرش نمی آید؛ مثلا نقش اصلی می خواهد بازی کند ولی در آن فیلم یا سریال چون الان جوان گرایی است، نقش اصلی به او نمی رسد، در نتیجه بازی نمی نماید و مدتی بیکار می ماند. علت دیگر هم این است که سوژه هایی نداریم که انقدر خوب باشد که آدمی که سنش بالا است بازی کند.
روابط فیلم سازان با بعضی و کم کاری بعضی دیگر
او در عین حال روابط فیلم سازان با بعضی از افراد را علت دیگری برای بیکاری و کم کاری بعضی از بازیگران می داند و اضافه می نماید: علت دیگرِ این موضوع روابط تهیه نماینده و کارگردان با یکسری از افراد است که باعث می شود، عده ای دیگر بیکار باشند؛ چون این رابطه ها را با این افراد ندارند. البته گاهی هم بازیگران به لحاظ اخلاقی و اقتصادی با تهیه نماینده و کارگردان به توافق نمی رسند.
منبع: خبرگزاری ایسنا